Wyż Lubelską
Encyklopedia PWN
rz., prawy dopływ Wisły;
archeol. kultura wczesnej epoki brązu ze wschodniej części Wyż. Lubelskiej i zachodniego Wołynia;
rozległy region fizycznogeogr. w środkowej części Europy, stanowiący wschodnią część tzw. Europy Hercyńskiej — gór i wyżyn Europy Zachodniej, związanych genetycznie z orogenezą hercyńską;
Świdnicki, Płaskowyż, Płaskowyż Łuszczowski,
płaska równina denudacyjna na Wyż. Lubelskiej, w widłach Wieprza i jego lewego dopływu Bystrzycy, między Płaskowyżem Nałęczowskim na zachodzie a Polesiem na wschodzie;
południowo-zachodnia część Wyż. Lubelskiej, między doliną Wisły na zachodzie, Kotliną Chodelską i Równiną Bełżycką na północy, Roztoczem Zachodnim na wschodzie i Równiną Biłgorajską na południu;
rozległe obniżenie w południowo-wschodniej części Wyż. Lubelskiej, między Wyniosłością Giełczewską i Działami Grabowieckimi na północy a Roztoczem na południu (granicę z tymi regionami wyznacza próg denudacyjny);
